Bu ne kara sevdaymýþ, ne yaman bir çileymiþ ? Vurmuþ ortadan yarmýþ, sallanýyor direðim Senin sevda bildiðin ihanetmiþ, hileymiþ Yâri eller sararmýþ, dayan yitik yüreðim...
Bir an bile sesini duymasa çýldýran yâr Gecenin yarýsýnda uykudan kaldýran yâr Baðýný viran edip, gülünü solduran yâr Ele hatýr sorarmýþ, dayan yitik yüreðim...
Mýzrap saza darýlmýþ, naðmen dilinden gitmiþ Perdeni kaydýrmýþlar, akort telinden gitmiþ Ne biçim yüreksin ki yârin elinden gitmiþ ? Ýçin, dýþýn kararmýþ, dayan yitik yüreðim...
Bir kez daha yenildin, bir kez daha yittin sen Hiç aðlayýp sýzlanma, bunlarý hak ettin sen Ýbrahim`ce kendini ateþlere attýn sen Sevdan ömre zararmýþ, dayan yitik yüreðim...
Çaren yok ; böyle yazmýþ, alýn yazýný yazan Gözyaþýdýr zannetme, kandýr kirpikten sýzan Senin baharýn bitmiþ, artýk her mevsim hazan Saçýn, baþýn kýrarmýþ, dayan yitik yüreðim...
Acýmýþ patlýcana kýraðý çalmaz derler Dünya`da namert güler, mert olan gülmez derler Ölenler hayvan imiþ, aþýklar ölmez derler Kaderde bu da varmýþ, dayan yitik yüreðim... Sosyal Medyada Paylaşın:
Kadir GÜVEN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.