istemem hiç bir þeyi, bana versinler harabe bir ev bir orman köþesinde,, bülbül deðilim ben, bilirim kýymetimi o altýn kafesimde.
hep Seni söylesem, hep Seni dinlesem yeter bana, Senin ayrýlýðýn tek elem atar cana...
kalbim parçalansa ve hep Seni, Seni beklesem orada, yansam, yansam... baþýmý büküp Seni görsem rüyada.
aðlasam sadece, aðlasam, kalbimi -inatçý kalbimi- yumuþayana kadar daðlasam, sussam, sussam, sussam... dillerimi baðlasam, artýk sadece ve sadece kör kalbimden çaðlasam...
istemem artýk ne neþe, ne ekmek, tek seni beklemek, tek seni beklemek... dur güneþ, çýkma oradan, gelinceye dek Ýçime Kor Atan...
Sosyal Medyada Paylaşın:
TunçAY Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.