Dön diyemem demiþtim ya,
Aslýnda ben de dönemezdim;
Býraktýðýmýz o sahillere.
Ayak izlerimiz silindi;
Farkýndayým ben de.
Yaþananlar ’macera’ydý bitti;
’Hata’ydý geçti gitti
Diye deðil.
Bitmediði, geçmediði için
Ayný tazeliðiyle içimde
Ayný yakýcýlýðýyla kalbimde
Olduðu için.
Hâlâ burnumda tüttüðün için,
Dön diyemezdim.
Seni bir daha görsem,
Ayrýlamayacaðým için,
Tekrar yokluðuna alýþamam diye
Dön diyemezdim.
Býraksaydýn beni, bana
’Dön’ diyemeyecektim zaten.
Býrakmadýn.
Bu riski alamadýn;
Dönülemeyeceðini sen söyledin.
Geçti, gitti, bitti dedin.
Oysa ben, ’dön’ dememiþtim sana.
Senin de benim gibi
Borçlu olduðun ’yeni hayatlara’
Veda edemeyeceðini
Biliyordum.
Geçmiþte de etmemiþtin,
Birileri böyle istedi diye
Çekip gitmiþtin ve
Dayanamayýp dönmüþtün,
Yeni ’borç’lar üzerinde.
Nasýl yapabilirdim?
O kadar kýrýk, o kadar çaresiz...
Sen de ben de çaresiz...
Kalmýþtým boynu bükük,
Kalbi yaralý, gönlü karalý ben.
Güvendiði daðlara kar nasýl da
yaðarmýþ iyi bilirdim ben.
Bütün varlýðýnla, ruhunla,
Teslim olup da
Terkedilmek nasýl olur
Ýyi bilirdim ben.
Birine yaslanýp da
Yasa boðulmak nasýl olur
Çok iyi bilirdim ben.
Gönül kýrmayý, insan aðlatmayý,
Karalar baðlatmayý
Sevip de býrakmayý
Ýyi bilirdin sen!
Bel baðlatýp, umut verip
Sonra da kapýlarý kapatmayý,
Çok iyi bilirdin sen.
Býrakmadýn beni, bana!
’Dön’ diyemeyecektim zaten sana.
Bunu isteyemezdim; bana
Yapýlaný yapamazdým zaten.
Say ki yaptým; herþeyi çizdim,
Duygularýma yenilmiþtim,
Ama þunu öðrenmiþtim:
Çok sevsem de
Sana güvenemezdim,
Sana yaslanamazdým.
’Ezberimdin’ desen de,
’Bir tanesin’ desen de
’Sen baþkasýn’ desen de
Bilirdim senin ’baþka’larýn;
Baþka ’borç’larýn da vardýr;
Sen yapsan ben yapamazdým.
’Dön’ diyemezdim, korkardým;
Dönemezsin diye,
Dönemem diye...’
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.