DİYEMEDİM (Biyografi)

Doðarken gözümü açmadan daha,
Kendime geri dön, dur diyemedim.
Ebenin sardýðý nakýþlý çuha,
Körpecik bedene dar diyemedim...

Tersimden boþaltýp buz gibi suyu,
Patlattý silleyi yaktý popoyu.
Aðlasana ulan! aðla enayi,
Susarsan çok iþin var diyemedim...

Hakk’ýn emaneti vücuda girdi,
Ýlahi ilk aþkým yanýma durdu.
Açtý ak göðsünü hemen süt verdi,
Sevgisiz var olmak zor diyemedim...

Çocukluðum malûm, yoklukla geçti,
Ben koþtum peþinden talihim kaçtý.
Düzgünlük baþýma çok iþler açtý,
Mevladan gelene þer diyemedim...

Avundum bir hayli umut selinde,
Mülayim yaþadým kendi halinde.
Doðrunun ilmeði puþtun elinde,
Emeksiz kazanca kâr diyemedim...

Gel zaman-git zaman dertle tanýþtým,
Aklým ermeyeni dosta danýþtým.
Nerde çiçek görsem koþtum-yanaþtým,
Gir dedim, der dedim, sür diyemedim...

Al defter-kitabý ’oku’ dediler,
Hýrsýza mazlumun teki dediler.
Yok dedim, zýkkýmýn peki dediler,
Bir dedim, gör dedim, kör diyemedim...

Kiminin hayrýnda hýzýrý gördüm,
Kiminin þerrinde muzýrý gördüm.
Kusurun ardýnda özürü gördüm,
Ter dedim, kir dedim, yur diyemedim...

Gözlerim kýrkýnda açýldý esas,
Bileðim kuvvetli, yüreðim hassas.
Sil baþtan isterken kýsasa kýsas,
Alnýma yazýlan sýr diyemedim...

Bir ömür gönülden gönüle aktým,
Kaybolan yýllarýn seyrine baktým.
Ayþe’yi-Neþe’yi size býraktým,
Topraktan gayrýya yâr diyemedim...

Orhan BÖRÇEK(Ozan YESARÝ)
Sosyal Medyada Paylaşın: