Goncalarımdan Vaz Geçmem
Bir goncanýn açmasýný tam üç gün bekledim.
Seni ben yüreðimin topraðýna ekledim.
Sevdamýn yediveren suyunu içirdim her gün.
Gözlerine bakarken bile seni özledim.
Tabu dediðin nedir senin gülüm yýkýlmayan,
Ben senin için gururumu,
Üzerinde dans ederek çiðnedim.
Açan kaç goncalar soldu senesine kadar.
Seni aþkýmýn kuytu limanýnda beklettim.
Sen þarabýmdým, bakarken sarhoþ olduðum,
Sen nefesimdin býkmadan soluduðum.
Gün geldi dirildin,
Goncalarýmdan vaz geçmemi istedin.
Silkeleyip köklerindeki son topraðýmý,
Arkana bakmadan baþka bahçede yeþerdin
Son bahçende baþka çiçek yok gülüm
Umutlar yalancý
Bu sefer sen yolcusun onlar hancý
Rüzgar hep senden yana esmez bilesin
Yaban otlarý dolanýr bedenine
Kilit vururlar ellerine, diline
Aç denilince açmak zor gelir
Bir gün ömrün,
Sevginin uðramadýðý topraklarda tükenir...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.