BAHÇELER BENİ OKŞAR

Dermaným sancý çeker, firkat baþlatýr birden
Yalnýzlýk tavan yapar, daðýlýr hep ahali
Gözlerim koyulaþýr, kaybolurlar þehirden
Hislerim aþký yükler, haykýrýr dilim hâli

Cevheri bulur hemen, bembeyaz duygularým
Çýnarýn meyveleri, güneþiyle buluþur
Birdenbire daðýlýr, simsiyah korkularým
Kýnalanan kalbimde, yeþil bahçe oluþur

Huþuyla akar durur, nehrin öteki yüzü
Dillerime Rabbimin isimleri dolanýr
Perdesizce görünür, bülbülün gerçek sözü
Gözlerime saadetin mevsimleri dolanýr

Yüreðime nur sýzar, hülyamýn ortasýnda
Deryâlar beni sever, gönlümü süzer durur
Özüm tatlar alýrken, âþýklar sofrasýnda
Bahçeler beni okþar, katraný büzer durur

Sosyal Medyada Paylaşın: