Oldum olasý bebelerin çocuklarýn tutkunuyum demiþtim Dün yýllar sonra kucaðýmýn bebeðini gördüm de bilemedim Tanýyamamýþtým lâkin can sýcacýktý büyümüþtü güzelim On sekiz yaþýmdayken kucaðýmdan inmeyen Yeþim`di bebeðim.
O da Müfide abla sen misin dedi sevindi mutluluktu oy Sevgili yeðenimin kýzý o vay yeðenim ister miyim hiç çay Yeþim kahve ikram etti kahvede deðilim ki caným onda say Onu kucaðýma almak istedim canýmdan o içte hep tay/tay Nur/ay yüzlü bebeðim hissettim güzel sevinçti ne histi vay vay.
Mutluydum dün ben yýllar sonra kucaðýmýn bebeðiyle sevindim Sevinç çok ferahlatýrmýþ insaný sanki hastalýða ilâç dedim Moralli olmalýsýn diye boþ konuþmuyormuþ cümle tam bildim Rüzgâr sýcak esti dilde demedik ama içtendik sevimliydim.
11/04/2009/ÝZMÝR Müfide DECDELÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Müfide Decdeli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.