Harabe uçlara saklanýrken yüzüm Sen uçsuzluða hapset kendini Buðulu anlarýmýzý çekme inzivaya Tahammülü zor bir yokluða Alnýndan kanama ben gibi Ýçin taþmasýn göz kapaklarýndan , Aþkýn ucuz avuntularýyla aldanma sen. Derme çatma yaþanan anlara düþüp Bir yokluðun nöbetlerini tutma geceler boyu Soluk üzüntüler oturmasýn gamzelerine Dimaðýna deðmesin sular ýzdýrap kasesinden Avuçlarýna da dökülmesin gözlerinin birikintisi Dik dur Secdeye varýrsa yüzün, ýslanmasýn bir rüzgar sesinden
Sinmesin içine mahzunluk payesi Tebessümün, apansýz bir aþk için solmasýn Ne sen aðlat ceylan gözlerini Ne de gözlerin içini kanatsýn Bakma bana ya hu Suretine yazdýðým þiirlere aldanma sen Hiçbir söz yokluðun kadar acýtmýyor zaten Hicran, en raðbet yerinden vurunca insaný Alnýndan kanayýnca yazgýsýz bir isim uðruna Böyle yaralanýyor iþte yüreðin meþrebi Böyle ölüyor insan her cümlenin sonunda Kanlar damlýyor gönül kafesinden Ve þair seni çaðýrýyor Bir rüzgarýn bu/sesinden.
Hasan Saðcan Sosyal Medyada Paylaşın:
hasansağcan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.