MUHSİN BAŞKANA
Yýl iki bin dokuz, martýn sonunda
Çileli bir ömür daðlarda bitti
Gönüldaþlarý da vardý yanýnda
Donarak bizlere evlada etti
Muhsin’ce yaþadý Muhsin’ce gitti
Dokuz yüz elli dört, bin daha ekle
Tutundu hayata bin bir emekle
Dayandý her þeye çifte yürekle
Zalimin zulmüne kaleydi, setti
Muhsin’ce yaþadý Muhsin’ce gitti
Zindanda, hücrede çekilen çile
Mümkün mü çekmeyen çileyi bile
Haktan baþkasýna olmadý köle
O bir alperendi, O bir yiðitti
Muhsin’ce yaþadý Muhsin’ce gitti
Onun siyaseti birlikten yana
Onun için deðer verdi insana
Bir gün döneceðiz derdi sultana
Bakýþý, görüþü hüsnüniyetti
Muhsin’ce yaþadý Muhsin’ce gitti
Dünya sevdasýný gönlünden attý
Ocaðýnda gönülleri kaynattý
Nice fidanlarý kervana kattý
Yaþadý, yaþattý, gençler eðitti
Muhsin’ce yaþadý Muhsin’ce gitti
Onun arzusuydu Tacettin olmak
Onun arzusuydu hak aþký bulmak
Onun arzusuydu Akif’le kalmak
Âþýk Kamber idi, Arzuya yetti
Muhsin’ce yaþadý Muhsin’ce gitti
Kanatlanýp bu âlemden uçtular
Yaylalarda karlý kevser içtiler
Þehitler gülerek kucak açtýlar
Cananlardan cana selam iletti
Muhsin’ce yaþadý Muhsin’ce gitti
Ataroðlu’m duydum ciðerim yandý
Gözümden akanlar yaþ deðil kandý
O Hakça yaþadý Hakka inandý
Onun düþüncesi ilelebetti
Muhsin’ce yaþadý Muhsin’ce gitti
Nisan 2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.