NERDELER HANİ
Bir zamanlar dostça, yüzüme gülen
Selamý sabahý, verenler nerde.
Yaðma olmuþ onca bostaným, baðým
Bahçeme destursuz girenler nerde...
O zaman da bendim, gözyaþý döken
Kalmasýn diyordum, boynunu büken
Þimdi dört bir yaným, çalýyla diken
Gülümü goncayken, derenler nerde...
Dökülen gözyaþým, dönsede sele
Anlatmasý çok zor, gelmiyor dile.
Yükleyip sýrtýma, binlerce çile
O günkü sefayý, sürenler nerde...
Kul Hilmi diyor ki, kalmadý heves
Belki bu son günüm, belki son nefes.
Kulaðým kapýda, gelmiyor bir ses
Ýyiyken hatýrým soranlar nerde...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.