korkumdan değil aslında, güçsüzlüğümden...

baþka bir þehrin karanlýðýnda gibiyim..
ne yaðmuru ne de rüzgarý bilmiyorum...
söylesene saçlarýný ýslatan yaðmur,
dudaklarýmýn üzerinde gezinenmidir..?
söylesene
teninde gezinen rüzgar
benim dudaklarýmýn arasýndan çýkan nefesmidir..?
uzun zamandýr aðlýyordum ben
tuhaf nedenlerle
yanlýzlýkla çaresizlikle
sensizlikle..
sen nasýl birþeydin ki
hayatýma girmeden önce
ben yokluðunun özlemiyle yanýyordum..

sanki yýllar öncesinden hazýrdým geliþine..
kutsal günlerin toplamý
bir karnaval havasýyla dualar biriktiriyordum tanrýma..
bakýþlarýnýn sýcaklýðýyla kendimden geçerken
bana ne söylesen inanýrdým..
hiçbirþey demesende
hazýrdým bu yýkýma..
þimdi aklýný seyrimde tutabilmek için
aklýma gelen herþeyi yazýyorum..
hala korkuyorum
kelimelerim yetmiyor hissettiklerimi taþýmaya..
hangi þarkýdan yardým istesem
yalan gibi duruyor..
oysa ben sadece senin yalanlarýna hazýrdým
hiçbirþey söylemesen bile..

resmi tatillerden biri gibiydi geliþinin rastladýðý 5 mart gecesi
sonraki yýllarda kanunlara gore umursanmayabilir
ama sonraki hayatýmda
solgun renkleriyle duvar takvimimde
kýrmýzý kalemle altýný karaladýðým günlerden olacak..
sonra..
’’nasýl birþeydin ki sen simdi’’ dediðim gibi
umut dediðimiz bizi uyutan saçmalýk..
elimde deðil ki sen diye baþlayýnca düþünmeye
umut etmeden durabilmek..

bugün bütün gün vapurlarý izledim...
en çokta gecikenleri
bekliyorum..aklýmda kelimelerin
bakýþlarýn üzerimde
ellerini göremiyorum ama
çok güzel olduklarýný biliyorum
yokluðum canýný yakmýþ..
yaralarýna dokunabilmek isterdim..
varlýðýna yetiþememek içimi kanatýyor..

lütfen sus..
aðlama..
beni bekle..
akan yaþlarý saklamaný istiyorum..
yüzümde hissedemeyeceksem bu kelimeleri
neden yazýyorum?

öyle yorgundum ki bir ömrü dizlerimin üzerinde yaþamaktan
kýþ güneþlerinden
yamalý sevdalarýn karýn aðrýlarýndan..
bir türlü tamamlanamayan devrik cümlelerden..
kapýmýn önunde gezinip duran
bir türlu kapýma dokunamayan senmiydin?
aklýmýn ucundan geçip duran, bir türlü inanamadýðým
günlerdir yokluðun için ispatlar aradýðým
aleyhindeki tüm iddialarý asýlsýz çýkarýp
bir kez daha tutulduðum
senmiydin?
ayak seslerin icimden geliyor..
ne zaman bu kadar benim oldun?

uzun saçlarýn,
beyaz ellerin,
yakýlacak hayallerin..
benim harabelerim
ahþap bir binanýn çürümüs duvarlarý gibiyim..
sen merdivenlerimden yukarý çýkarken
simdi seni kollarýmýn arasýna alýp sarýlsam diyorum
korkuyorum
kendi enkazýmda yeni bir kayba tahammülüm yok..
ya tamamen yak
yada unut gitsin beni
hani küçük bir kýz çocuðuyken sana anlatýlan
ama büyüðünce unutulan
masallar gibi...
Sosyal Medyada Paylaşın: