HAYAT BİR ŞİİR.

Benim arzularým, bitmiyor bitmez.
Aklýmdan o gençlik, yýllarým gitmez.
Çok esti baþýmda, kavak yelleri.
Dert etmezdim dostlar, solan gülleri.

Her yerde arardým, aþký sevdayý.
Þiirlerde buldum, gerçek dünyayý.
Öðrendim zamanla, þair olmayý.
Anlamadým dostlar, geçen yýllarý.

Uçtu gitti gençlik, kuþlar misali.
Aradým her zaman, Hakk’ý helali.
Gönlüme dökülür, nurun zülali.
Yeþermedi bende, zarýn dallarý.

Ýçerimi sardý, memleket derdi.
Þiirlerim her dem, haksýzý yerdi.
Kalemim çok yazdý, akýlda verdi.
Gösterdim dostlara, nurlu yollarý.

Allah sevgisidir, içimi yakan.
O kutsal nehirdir, sel gibi akan.
Uzak durma ona, ol yakýn bakan.
Aksýn içerine, dolsun nurlarý.

Gençlik olgunluk, sonra yaþlýlýk.
Önemli olansa, aðýr baþlýlýk.
Eþin dostun gider, baþlar yalnýzlýk.
Uzak tut kendinden, sen aynalarý.

Zaman yazdýrýyor, þaire böyle.
Hayalden uzaklaþ, avunma neyle.
Yaratan Allah’týr, gerçeði söyle.
Yaþasak imanla, þu son anlarý.

Türkmendaðlý böyle, hayat bir þiir.
Az yaþa çok yaþa, netice kabir.
Geçecek yüzyýllar, geçecek devir.
Anlamadým dostlar, gördük sonlarý.

HÝLMÝ CAN. (2200)
OCAK.2009.

Sosyal Medyada Paylaşın: