DAĞLAR, ORMANLAR.

Bakarsýn yüksekten, ey yüce daðlar.
Baþlarý dumanlý, maðrursun maðrur.
Eteðinde baðlar, sonra tarlalar.
Sýrlarýn insaný, sana çaðýrýr.

Soðuk sular çýkan, kaynaklarýn var.
Yaz kýþ eksilmiyor, doruðunda kar.
Sevgiye hasretler, sende arar yar.
Kavuþursan ona hüzün ayrýlýr.

Ormanýn kuþun var, öter keklikler.
Vahþi hayvanlarýn, avýný bekler.
Alýcý kuþlarýn, yüksekten gözler.
Koyun sürüleri, sende yayýlýr.

Dað gülleri vardýr, mis gibi kokar.
Arý doðal kovan, bulur bal yapar.
Yaz kýþ yemyeþildir, güzel ormanlar.
Güneþ yükselince, sisin daðýlýr.

Yol vermez kayalar ve uçurumlar.
Çam, ladin, diþ budak, ardýç, meþe var.
Öter güzel kuþlar, çaðlýyor sular.
Temizdir havasý, insan bayýlýr.

Saymakla biter mi, özelliklerin.
Dillere destandýr, güzelliklerin.
Dem çeker öterken, dað bülbüllerin.
Her sabah güneþle, yüzün aðarýr.

Köylerin güzeldir, insanýn sarlak.
Kurtlarla tilkiler, kartalla çaylak.
Türlü türlü av var, çoktur baðýrtlak.
Avcýlar neþeyle, sende avlanýr.

Çalýn çýrpýn odun, toplanýr senden.
Düzgün aðaçlarda, boldur keresten.
Þifa bulur hasta, temiz nefesten.
Yörük güzelleri, sende salýnýr.

Gidemedim Türkmendaðýn baþýna.
Doyamadým kavurmayla aþýna.
Þairim daðlarý, özler boþuna.
Hayaller kurarken, ordan ayrýlýr.

Bu anlattýklarým, eskiden vardý.
Türkmendaðlý gezer, þiir yazardý.
Yaktýlar ormaný, dað yetim kaldý.
Daðla orman kardeþ, bize dargýndýr.
HÝLMÝ CAN.
15. MART. 2009. (2273)


Sosyal Medyada Paylaşın: