4.gün(gün/eşim)

birbirinden uzak ayrý iklimlerde açan kardelenlerdik biz
kaderin zaman ve mekan dinlemeden yakýnlaþtýrdýðý
yaþamýn tüm zorluklarýna inat
kendimize sevda dolu bir dünya yarattýk

ne çok þey paylaþtýk seninle
yan yana olmasak bile...



varlýðýna hasret býrakan yokluðunu bile sevdim
tutamadýðým ellerini
dudaðýna yapýþan öpemediðim tebessümleri
her sabah yokluðunla harmanlanan günü yaþamayý sevdim
ne çok bekledim seni ben...

gelirsen bir gün
yüreðime ektiðim her tohum
filizlenerek bir orman misali
tüm bedenimi saracak
yeþilin verdiði huzura kavuþan bedenim
yaþamak nedir anlayacak
umudumu baðladýðým
tüm karanlýk yollar aydýnlanacak
ve iþte o gün
ayný topraða ayak basacaðýz
ayný iskeleye oturup martýlara el sallayacaðýz
ayný þarkýyý söyleyeceðiz gökyüzüne
kulaðýma adýmý fýsýldayacaksýn
Özlem!
özlem yaramaz bir çocuk
ben o çocuðu bile uslandýrdým artýk
özlenen sen..

yüreðime dokunan yüreðin
bedenimi kor kor yakacak
içli kemanýn tellerinde dile gelen naðmeler gibi
yüreðim hep çaresizce sýzlayacak
güneþim gelmezsen tüm bedenim
alev alev mahþer yeri gibi yanacak
sevdadan yana ne varsa kül olacak
duy!
ne çok özledim seni ben...


ÖZLEM



Sosyal Medyada Paylaşın: