Alnýmla yazýlan karaymýþ, silemem ana
Kaderim aðlamakmýþ, gülemem ana
El sözüne kanýp ta dönemem ana
Sevmiþim biyol dost kýzý diyemem ana
Öpülen dudaklar bir daha öpülesi
Ezilen göðüsler bir daha ezilmeli
Sarýlan kollar bir daha sarýlmalý
Ölümden ölüm gelse dönemem ana.
Suat TUTAK
25 Aralýk 1964 – SÖKE
Sevgi Bahçesi þiir kitabý - s,13