Puslu bahar sabahý senfonisinde kaybediyorum kelimelerin çok sesli týnýsýný yüreðinin. dalga dalga vurduðun kýyýlarým hiçsizliðin son deminde artýk. düþlerimize ne oldu be can... kuralsýz hesapsýz çok mu harcadýk,daðýttýk mý sýfýrýn altýnda baþka kalplere bak iþte.....gör! düþ bahçemizdeki güller boyun bükmekte, yeþiller solmakta,maviler yorgun, kýrýlmýþ bak dalý canýmýn.... kuruyor topraðýmýz umarsýzlýðýn cehennem yalnýzlýðýnda......... duyuyorum kemanýn içli hüzünbaz çalýþýný.... yüreðim yüreðindi be can! .... caným dediðim...... sevdasýna gülüþler ektiðim.... hiçlik bize göre deðil... emeðimiz yok olmakta, kavuþmalar susmalarda.......... haydi çal bir mavi sevdamýza. bekliyorum seni düþ canýma! ! !
Berna Karaoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
_menekşe_ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.