Mum Işığında Düşünmek
Gecenin karanlýðýnda sessiz bir andý
Birden içimde garip duygular uyandý
Keskin bir soðukta tüm ýþýklar sönmüþtü
Her yer karararak zindanlara dönmüþtü
Odayý küçükçe bir mum ýþýtýyordu
Loþ ýþýkta soba beni ýsýtýyordu
Annem kardeþlerim epey önce uymuþtu
Belki bazýlarý uykusuna doymuþtu
Duyduðum tek þey masa saatinin sesi
Ve uyuyanlarýn kesik gelen nefesi
Derken düþüncemle ellerim þakaklarda
Sanki ben odada deðil dar sokaklarda
Katran rengindeki çayýmý yudumlarken
Yorulduðumu duydum yollarý adýmlarken
Yaþamak diyordum kafamdakini birgün
Galiba kendimi böyle avutuyordum her gün
El attýðým þeyler bir serap gibi sanki
Okyanusta batan bir gemiyim inan ki
Özlediðim dünyayý baþladým kurmaða
Az kalmýþtý güya mutluluðu sarmaða
Ýnsanca yaþamak ne demekti acaba
Neden bende verimsizdir ki bütün çaba
Böyle meseleler þiirlerime konu
Aðýr aðýr yaklaþmakta bir günün sonu
Iþýðýna bedel tükenmekte iken mum
Gözlerimi küçültmeye baþladý uykum
Tükenen bir mumla çok þeyi hatýrladým
Hayatýmda bir mumuma benziyordu hatýralarým
Biraz sonra loþ aydýnlýk zindandý
Belki hayatýmda mutsuzluðum bundandý
Ýþte yanan bir mumdan ilhamlar alarak
Geride kaldý bir gün uykuya dalarak
Turhan Þahin
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.