Hayatı Algıla

kaçamaklarýmý kent anlýyordu
ala bir siyahlýktý bu nasýlsa
damaðýmda gidiþinin burukluðu
yalnýzdým aðaçlar asla senleþmiyordu
Nisan akþamýnda aðlamýþ oluyordum
doðal ölmelere karným toktu
yumduðun gözlerinde ölüyor muydum

zaman benim olmayýþýný beynime mýhlýyordu
beynim oluyordun hayatý algýlamak tek adýndý
hiçbir kentin ikindi çayýnda birlikte üþümüyorduk
ben durup durup gülüþlerinle uðraþýyordum
saçlarýn mutsuzluðumu saklamaya yetmiyordu

bayram çocuklarý eksik olmazdý yanýndan
sonbahar ortancalarý gibiydi geliþin serpiliþli
senden çok geliþinin üzerine eðilirdim
böyle kan revan kýrpýk kýrpýk geliþlerine meyilliydim
kalp atýþlarýmýn iklimler üstü coðrafyasýydýn
sadece seninle seviþmek vardý iþimde gücümde
ýslak limon kokulu soluþlarýnda kaybolmak istiyordum

çaresiz kalýrdým rüyalarýmýndýn rüyalarýmý kýskanýrdým
gerçeklerse üstümü örtmezdi hiçbir yolun baþýnda deðildim
dað taþ kalmazdý yüreðime yumulmadýk ama o ben deðildim
benleþtiðim zamanlar dudaklarýn karþýmda olurdu seviþli
sana aþk otundan bir hayat örüyordum kördüðümlü
kendimi hayatsýz býrakýyordum
þefkat görmemiþ bir vazo gibi
kýrýlýyordum
gözyaþlarým ayaklarýna mý kapanýyordu

cüretkarca istiyorum saçlarýnýn tenime yayýlýþýný
yaðmur bulutlarý gibi kaplasýn yalnýzlýðýmý sýcaklýðýn
yapýþ yupuþ terin kokmalýyým
mimlemeliyim orada ömrümü
senin bendeki adýn ölüm olmamalý diyordum
seni seviyordum senle sende yok olmak istiyordum
ama ölümsüzce
sen topraksan
ben topraðýn kokusuydum


kaðan iþçen
Sosyal Medyada Paylaşın: