Sitemden köy kurdum, hüzünden þehir,
Akýyor içinden çýlgýn bir nehir,
Baharla birlikte bozulur sihir;
Çeker beni çayýr-çimen yaylalar,
Boþ camlardan baksýn þimdi Leylalar...
Biter þehrin saltanatý baharla,
Bak þimdi yüreðim hep tarla tarla,
Arýlar çiçekten gelir katarla;
Sana kalsýn þimdi, cadden, sokaðýn,
Saklanýrým eteðine bir daðýn...
Kimse anlamaz da, anlar o beni,
Çünkü ikimizin birdir madeni,
Yarin göðsü kadar sýcak bedeni;
Bu yüzden güvenir daðlar karýna,
Sarar beni serin zamanlarýna...
Irgalamaz ne vitrinler, ýþýklar,
Köþelerde nöbet tutan aþýklar,
Þimdi bize baþ eðiyor baþaklar;
Girer koynumuza her gece bir ay,
Gündüzleri güneþ oynar þinanay.
Baþýndan güllerin düþüyor fesi,
Ýþte kýrýlýyor gönül kafesi,
Yaramýza merhem sularýn sesi;
Yamaçlardan tel tel olup dökülür,
Bilmem her baharda kaç þehir ölür?
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.