İKLİM

ÝKLÝM
Bilirim gökyüzünün tüm renklerini, o gün elaydý
Gözlerindi üstümdeki gökyüzü
Ya üstüme düþen yaðmurlar, gözyaþlarýndý
Saçlarýnýn her teliydi, çakan o þimþekler
Düþer yüreðime acýlarým yeniden baþlar
Biliyorum þiddetinin nefesiydi o fýrtýna
Nefesindi o þiddetli kasýrga
Ki yapraklarýmý koparan, dallarýmý kýran
Gövdemi sarsan, köklerimi titreten
Ýri taneli dolu gibi yaðdýn üstüme, mevzii ve saðanak
Sorgularcasýna beni, yüreðime saplanarak
Yeter yeter, sorgulama incitmebeni
Yaðdýn üstüme, doðayý kaplayan kar misali
Kapattýn hatalarýmý tüm sevecenliðinle
Vurulmasýn diye yüzüme…
Þükrediyorum, önce Tanrýya sonra sana
Hayat verdi iklimin dallarým olan çocuklarýma ve bana
Þimdi yönelttim yýkýcý iklimimi kendime
Biliyorum; bitiriþimdir bu kendini bilene
Ve yine bir yýldýz kaydý zifiri karanlýkta
Affettin, görünmeyen her þey gibi aydýnlýkta
Ve almaya gelirken beni, yeni sökün eden þafakta
Bir sabah kutup yýldýzý gibi kocaman ve parlak
Akacaðýz, karanlýktan aydýnlýk sonsuza kayarak…



Sosyal Medyada Paylaşın: