bazen ince bir yaðmur yaðar, aðlar gökyüzü, küçük bir güneþe satar sözünü, tek tek dökülür yapraklar; kaçar ilkbahar saklar yüzünü...
bazen bir deli rüzgar eser, süpürür hüznü, bir asi soðuða çalar rengini, bir bir yýkýlýr umutlar; sarar seni de yalnýzlýk gösterir yüzünü...
bazen ve her zaman, bir garip korku siner derine, bekler en zayýf anýný, ne zaman ki týkanýr uykular daralýr duvarlar; iþte o zaman yanýlýr doðrular! ve doðru öyle yalandýr ki böyle anlarda tüm anlamlar anlamsýz gelir...
þimdi senin gözlerin bu korkuyu bu sonbaharý anlatýr, tüm yanlýþlarý doðru kabul eder ve uykularým küsmüþ sayende; geceye, kimbilir ne zaman güler? Sosyal Medyada Paylaşın:
allj Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.