YALNIZLIK

Acýmasýz bir nefretin karanlýk kucaðýnda,uçmaya çalýþýrcasýna titreyen bir kuþ,
Kim bilir belki uzak, belki de daha hiç görmediði,yerlerin hayalini kuran bir esirim.
Hayatýn kollarýný kapadýðý ve bir daha,hiç açmayacaðý bir zindandayým.
Çok uzaklarda sanýp ta yaný baþýmýzda olan.
Karþýmýzda olup ta göremediðimiz bir þey yalnýzlýk...
Günlerin sanki durup ta hiç ilerlemediði bir andayým, zamanýn tam ortasýn da...
Karanlýk sokaðýn bekçisinin sadece yalnýzlýk olduðu,
Gölgelerin bile bir birinden korktuðu bir akþam bu.
Saatin tik, tak seslerinin, sanki durma git dercesine,hýzlý hýzlý çarptýðýnda,
Anlarsýn iþte o an içindeki acýlarýn tam yok olacaðý sýrada,
Yeniden yeþerip yüreðine tohum serptiðini.
Son mürekkep damlalarý son göz yaþlarý bunlar.
Þu bembeyaz kaðýdý ýslatan son göz yaþlarý.
Arzulara umutsuzluðun çare bulduðu, isyanlarýn yerine geldiði,
Acýlarýn sevgiyi yendiði, son karþýlaþmasý akreple yelkovanýn.
Duvarlarýn insana o acý veren bakýþý,
Adeta gölgelerin bile sahibiyle dalga geçtiði o anlar yok mu?

Ýþte o zaman, iþte o zaman kalemde sadece,

HAYAT BÝR ÇÝZGÝ ÇÝZECEK KADAR MÜREKKEP KALMIÞTIR...[
Sosyal Medyada Paylaşın: