Bahariye’den yukarýya çýkýyorum. O kahredici sokaða yaklaþtýkça artýyor soru iþaretleri. Önce kendi dünyasýndaki mutluluðu yaþayan midyeciyi, Ardýndan umutsuzca,tartýlacak insan arayan soluk benizliyi, Son olarak elindeki gülleri satmaya çalýþan Sulukuleliyi geçiyorum. Nihayet köþebaþýndan geçtim. O sokaktayým artýk. Hani bahsettiðim kahredici sokak. Hani bana;"hoþçakal" dediðin o isli bulanýk sokak. Belki her geçiþimde gözlerim gözyaþlarýyla dost olmasaydý, Bulanýk demezdim oraya. Soru iþaretleri yavaþ yavaþ üç noktaya dönüþürken, Söz verdim kendime. Bundan sonra evime giderken bana;"merhaba" dediðin, Bana;"elimi tut" dediðin sokaktan geçeceðim. Evet,10 dakika daha geç gideceðim evime. Ancak bu þekilde kurtulabilirim bu bulanýk dünyadan. Tamam,herþey daha mý güzel þimdi? Senin onunla evlendiðin oteldeyim tek baþýma. Terketmedi sevdan beni. Sosyal Medyada Paylaşın:
arkadas Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.