Her mevsimde deðiþiyor sensizliðin acýsý..
Kýþ oldumu,çiseleyen yaðmurlar gibi,
ince ince sýzýyorsun içime,
Yere düþen her damla,sana dair yaþanmýþ her aný parçalýyor,
Kýrýk dökük,daðýlýyorsun beton zemine..
Sonbahar oldumu,yaprak yaprak dökülüyorsun,
asfaltlý caddelere..
Bir aðacýn çýrýlçýplak kalýþýna þahitlik ederken ben,
anlýyorum ki aðaçla aramda hiçbir fark yok!
Bende çýrýlçýplak kalýyorum sana ait anýlarým dirhem dirhem dökülürken zihnimden..
Ýlkbahar oldumu,çiçekler açýp,kuþlar ötmeye baþlýyor,
Neden benim yüreðimde çiçekler yerine,dikenler bitiyor?
Kuþlar yerine,neden kýymýklar saplanan göðsümün çýðlýklarý içimi hýrpalýyor?
Yaz geliyor sonra,
Artýk acý yerini sevince býrakacak derken,
Güneþ kavuruyor bakmaya kýyamadýðýn yüzümü!..
Gidiþin hala aklýmda,hiç unutma/dým!
Beni dört mevsime bölüp gittin..
Her mevsim kabuk tutmuþ yaralarýmý kanatýrken,
Farkýna vardým ki;
Seni ve gidiþini kara topraða giresiye dek unutamayacaðým!..
FILIZMM
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.