Ay ben ne desem de hep doðru düzgün halimce Önce kendime duyduðum saygýyla ömrümce Oklava yutmuþcasýna doðru gündüz gece Yaþadým elli sekiz yýllýk ömrü böylece.
Doðru geldim öyle de gideceðim biline Bana iyi olan bilirim ki pek sevine Düþmanýmýn bile gönlü geçmez benden yine Gül çiçek sunulur hep bense diþsiz bir nine.
Ýllâ da nolsa çocukluðumu pek çok sevdim Babama anneme babaanneme vah dedim Yazdým da pek çok acýlýlardý meleklerim Ýnsan oðlu insanlardý yüksektir þerefim.
Velhasýl çocuklara hayran ne çok seven ben Velhasýl çocukluðunu içinde tutan ben Ne kadar mukadderatsa yaþarým aniden Ben diþi kopmuþ bebe ölüp doðsam yeniden.
Müfide DECDELÝ 08/04/2009/ÝZMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
Müfide Decdeli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.