KARDELEN
Kardelen;
Dinle bak neler söylüyorum sana,
Boynunu bükme ne olur,
Sadece kulak ver sözlerime,yüreðime...
Ýçimde müphem bir acý,
Gözlerimden süzülen bu yaþ,
Yüreðimi yakan bu kor alev,
Neyin nesi?
Söyle,kardelen...
Neden artýk eskisi gibi parlamýyor yýldýzlar?
Neden doðmuyor ay?
Artýk yaðmurda ýslatmýyor tenimi,
Neden herkes bana yabancý geliyor?
Eskiden de böyle miydi?
Söyle,kardelen...
Git gide sevgi de tükeniyor gönüllerde,
Nasýl da birbirlerini kýrýyorlar,
Týpký kurumuþ bir dalý kýrar gibi.
Sonradan nedamette duymuyorlar deðil mi?
Acýyorum...
Neden herkes bana kýrgýn bakýyor?
Sanki hepsi benden kaçýyor,
Yoksa hep böyle miydiler?
Ben mi yeni fark ettim?
Niye susuyorsun?
Söyle,kardelen...
Niye hastalar boynunu bükmüþ?
Baksana nasýl da hayata küsmüþler.
Solduklarý için mi?
Söyle Onlara üzülmesinler,
Belki kaderlerinde vardýr,
Bak benimkini mukadderata baðladýlar,
Onlarda mukadderata baðlasýnlar.
O zaman üzülmezler deðil mi?
Niye susuyorsun?
Söylesene,kardelen...
Soruyorum sana,ama ne olur bu dafa susma,
Seni sulamayýnca solar mýsýn hemen?
Açmayýnca küser misin güneþe?
Yapma kardelen,durgun durma!
Bak hayat devam ediyor,
Git gide bu virüs içimi kemiriyor,
Hülâsa ölmediðim için yaþýyorum,
Bu yara ile nasýl ayaktayým,
Ýnan ben de þaþýyorum...
Beni sürekli yavelerle övdüler,
Hastalýðýmýn þerir olduðunu arkamdan söylediler,
Yaþamýn cilvesiymiþ bu,herkes yakalanýrmýþ,
Bu hastalýk körü körüne insaný içten yakarmýþ,
Amansýz bir hastalýkmýþ benimkisi,
Kurtuluþ yolu yokmuþ,
Elimi kaldýrsam da tutan olmazmýþ,
Güya yüzüm de biraz solukmuþ.
Ne diyorlar bunlar kardelen?
Hakikâten de öyle mi?
Bana bunlarý telkin edenler,
Benim kuvve mi bilmezler mi?
Susma kardelen bir þeyler söyle,
Ýçimde ki yaramý iyice deþme...
Günler geçtikçe umutsuzluða kapýlýyorum,
Artýk hastalýðýmý namütenahiye baðlýyorum.
Üstüme bir aðýrlýk çökmüþ bu gün,
Sanki karabulutlar benim üzerimde,
Konuþamýyorum,nefesim kesiliyor,
Çok yoruldum kardelen,kalmadý artýk mecalim,
Bak yavaþça kapanýyor gözlerim...
Korkmuyorum artýk kardelen korkmuyorum,
Tek kurtuluþ yolum bu biliyorum.
Sus kardelen sus,çok geç kaldýn konuþmakta,
Geç kaldýlar beni hayata baðlamakta.
Ama sen hep açmaya devam et.
Beni solduran bu ince hastalýk,
Soldurmasýn onlarý kýrmasýn.
Lütfen kardelen buna izin verme!
Acý çekerken yaþamayý mutluluk bilme!
Bak bana sahilsiz bir denizim,
Bana hayat veren serin bir gölgem bile yok.
Sus kardelen sus,kapanýyor gözlerim,
Kapanýyor gözlerim...
ÞÝMDÝ BENDE TAHASSÜR DUYUYORUM,
ÇOCUKLUÐUMA,GENÇLÝÐÝME...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.