Bende insanım işte..
Yüreðimle dilim arasýnda, derin bir sessizlik var þimdi
türkülerin hüznünde, gece dönüyor yine þafaða
hangi umut yoldaþ olacak doðan güneþe
heba olan sevdalar nerede can bulacak þimdi
Boþunamý açmýþtý bahar çiçekleri yürekte
gölgedemi kalacak yine sevdalý gönüller
hangi gözler bakacak umut dolu düþlere
suskun duvarlara,karanlýða hasretliðimiz nedendir.
Yazýk gönülden dökülen bunca sevda sözüne
aþka susamýþ sýr dolu gecelere çok yazýk
gözünden süzüleni yaþ sanma sakýn
bedenleri ýslatan yaðmur deðildi’ki
damla damla aþktý, o masvavi gökyüzünden akan
dokundukça tenine alev alev yakan.
Sana küçük gelen benim sevdam deðilmiydi
þimdi isyanýn kime ne faydasý var’ki
can yakýyor dilden düþenler
bende insaným iþte,
benimde acýr bir yaným
bazen savrulur kalýrým bir köþede
bazen kan olur akarým kendi içime
bende insaným iþte..
Tufan genç
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.