MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

EY KOCA VEYSEL!
OzanFeyzi

EY KOCA VEYSEL!



(Âþýk Veyel Anýsýna Saygýyla)

Türkmen yaylasýndan gelen özünle;
Halkýn özüsün sen ey koca Veysel!
Dillerde söylenen özlü sözünle;
Halkýn sözüsün sen ey koca Veysel!

Çirkinle arana bir duvar ördün,
Cahilin gözünde görmeyen kördün.
Bakanlar görmezken güzeli gördün;
Halkýn gözüsün sen ey koca Veysel!

Bal yaptý çiçekten sazýnla arý,
Türküyle söyledin çektiðin zarý.
Gönlünü yakarken sevginin narý;
Halkýn közüsün sen ey koca Veysel!

Dalda bülbül oldun gülüne âþýk,
Bazen yol gösterdin keme dalaþýk.
Söylerken olmadýn dili dolaþýk;
Halkýn tözüsün sen ey koca Veysel!

Nice sarýldýðýn dosta aðladýn,
O sadýk yârine gönül baðladýn(!)
Kýzýlýrmak ile coþtun çaðladýn;
Halkýn özüsün sen ey koca Veysel!

Eller savaþýrken atom çaðýnda,
Sen ki meyve verdin kendi baðýnda.
Türlü çiçek açtýn gönül daðýnda;
Halkýn yüzüsün sen ey koca Veysel!

Feyzi’yim andým da ettim yâdýný,
Ne seni unuttum ne de adýný.
Daha çocuklukta aldým tadýný;
Halkýn düzüsün sen ey koca Veysel!

5 Nisan 09 / Ank.
öz(ü): 1. Katkýsýz, arý. 2. Dere, çay.
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.