Ey hayat!
Sen beni aðlatmaya yeminli olsan da..!
Mesela bu gün,
Gülümseyeceðim, bütün aðlamalarýma inat
Ýki dudaðýmýn arasýnda sevgi
Bu gün her sözüm bir gökkuþaðý rengi
Mesela bu gün
Beyaz bir güvercinin kanadýnda mýsralarým
Umutlarýmsa gökyüzü
Tüm çocuklarýn yüzünde gülümseme
Çocuklar hiç aðlamamýþ mesela
Mesela bu gün
Hovarda þarkýlara eþlik ederken
Güneþin koluna gireceðim
Çiçeklerle süslenmiþ bir iskeleye
Yanaþacak beklediðim gemi
Bir martý çýðlýðýndan aþk olup düþerken adýn
Ýneceksin o gemiden beklediðim kadýn
Riya deðmemiþ dudaðýndan öpeceðim
Sen de riyasýz dudaðýmý öpeceksin mesela
Hep kýþ olacak deðil ya!
Mesela bu gün
Bitimsiz bir mevsimin müjdesi
Hiç görülmemiþ bir baharýn baþlangýcý olacak
Artýk kuþlarýn göçü yok
Kelebeðin ömrü kýsa
Kýrlangýcýn ömrü altý ay deðil
Ýhanet lügatten kalkmýþ
Þeytan cennetten kovulmamýþ, hiç olmamýþ mesela
Hep ben þiir yazacak deðilim ya!
Mesela bu gün
Sen yazacaksýn þiirleri
Ne sen býrakýp gidensin
Ne de ben geride kalan
Beklemek yok
Özlemek yok
Ýmkânsýzlýk yok
Gözyaþý yok
Islanmýyor kâðýdýn yüzü
Aþk, aþk, aþk þiirin her sözü
Ben seni hiç sevmemiþtim de, dememiþtin mesela
Unutulmakta yok mesela!
Nereye baksan beni görüyorsun
Týpký nereye baksam seni gördüðüm gibi
Bayram sadece bu gün deðil
Varlýðýmýn her günü bayram sana
Týpký varlýðýnýn bayram olduðu gibi bana…
Bir senin unutman
Bir de babamýn ölmesi deðil yaþadýðým en aðýr acý
Zaten babamda yaþýyor mesela
Mesela da kalkmýþ alfabeden hiç olmamýþ mesela
Bilmiyoruz anlamýný
Bu þiir de öylesine bir uydurmaca
Bu gün bayram, dünler de bayramdý, yarýnlar da bayram
Saçlarým beyazlamamýþ
Ne saate bakmaya
Ne zamaný sormaya korkmuyorum
Ýsmin aðlatmýyor
Resmin kahretmiyor beni
Birazdan el ele tutuþup dostlara gideceðiz
Bayram þekerleri de hep aþkýn renginde
Mesela sen o iskeleden o gemiye hiç binmemiþsin
Ve hiç gitmemiþsin
Ben beklemiyorum hala o tarihte o iskelede
Yalnýz baþýma ve aðlayarak bitirmemiþim bu þiiri
Hiç yazýlmamýþ mesela
Herkesin bayramý benim de bayramým
Ben aþkýnla þair olmuþum
O aþk hiç bitmemiþ
Þu anki yalnýzlýðým bir kâbus
Az sonra uyanacaðým mesela
ÝHSAN TURHAN