Sildim artýk gönlümden, gözlerimden uzak dur!
O kara gözlerine dayanamaz cayarým,
Öyle gururlusun ki; bir o kadar da maðrur,
Oysaki her þeyimdin hem kýþým hem baharým…
Gönlümün iklimini deðiþtirdi firkatin,
Sanki cehennem odu yaktý beni hýrkatin,
Gönlümdeki güleymiþ düþündüðün sirkatin,
Nasýl dayansýn yürek cihaný yakar harým!
Ne gönlüm þadan oldu, ne gönlün buldu huzur,
Hýrsýna kurban sevgim çare olamaz hýzýr,
Haþinsin fýrtýnadan esersin výzýr výzýr,
Seninle geçen yazlar oluyor sonbaharým…
Adýný duyduðumda hep sol yaným sýzlarda,
Bir türlü dindiremem belesemde hazlarda,
Vuslatýný beklerken buz kestim ayazlarda,
Hicran düþtü kýsmete sensizlik oldu varým…
Daðlarýndan çýð düþtü baðlarým güle durdu,
Sevdalar gönüldedir benimki dile vurdu,
Artýk ayrýlýk vakti Azrail zile vurdu,
Kokladýðýn güllerin kokusunda ben varým…
Felekten beter sillen savurdu küllerimi,
Þikâyet etmiyorum periþan hallerimi,
Artýk çýyanlar yesin Ümit’in dillerini,
Hasretim gül yüzüne bundandýr ah-u zarým…
Ankara – 26.03.2009
Ümit Zeki SOYUDURU
Þiirime yorumuyla güç veren sevgili Sevinç ÝNAL Hanýmefendiye sonsuz teþekkürlerimi sunuyorum.