ESKİ BİR ROMANDI

Eski bir romandý çevirdiðim,
Hayatýn sayfalarýndan geçen....
Kimsesiz duraklarda soluklar,
Kasvetli sorularda hicranlar.


Bazen,derin sularda çaresizlikler,
Bazen,beklenmeyen baþroller,
Ýki soluklu..hazanla bahar....


Bölüþmüþ düþünceler..korkulu rüyalar,
Eski bir romandý çevirdiðim.
Neler vardý,sararmýþ sayfalarda
Buza kesmiþ bir dünya,
Kýyýlardan açýklarda,koygun durgunluðun ortasýnda,
Eski,küçük bir tekne...



Kýyý þeridi
Ýki ýþýk uzaklarda.Sönecek günle birlikte.
Buz tabakasý gibi duran gök,
Geceden,kaçýp giden
Can çekiþen ay vardý ötelerde.
Gündoðusunda beliren daðlarda,
Fýrtýnanýn savurduðu yaðmur...
Kamçý gibi þaklýyordu,dört bir tarafta...




Eski bir romandý,
Yaþamdý açýklarda,bir sandalda,
Kudurmuþ dalgalarýn sýrtýnda.
Bir görünüp,bir yok oluyordu denizin ortasýnda...

Þimdi,olmuþtu baþrolde deniz....
Bense...figuran olmuþtum umutsuz..
Eski bir romanýn son sayfalarýnda.
........

Yaðmur,gözlerimin içine yaðýyordu
Dalgalarýn arasýnda.
Çatýrdadý gök, kýzýla kesti bir anda.
Uzayýp giden,eskitilmiþ kumsalda...

Romanýn sonuydu,deniz yatýþmýþtý.
Ufukta ise final...
Bir garip aydýnlýktý....



Eda TÜTER(AÞÝYAN052)

Sosyal Medyada Paylaşın: