Yerini Seven Akasya

Yerini Seven Akasya

denizine küskün ýrmaklar çoðalýr sanki
ayrýlma vaktimizi saklayamayýnca
aramýzda yarattýðýmýz...korkudan nemli
sesimle dokunduðum her gizde açýktasýn
ortaya dökülür beni perçinlediðin çehren
bin dallý ormanlý önemli

senden kalkýp gitmek hiçbir yere gitmemektir
yerini seven akasyayým yanýnda olanca sokaklý
bakýþlarým bir sana bakarken yorulmaz kýrýlmaz sesim
ama kalbim kýrýlýr...renklerim solar...su kuþlarým ölür
bana inanmazsýn...mor daðlý...eylül anýlý..inançlý
oldu...inanma...adým düþsün kitabýnýn arasýndan

-ama-

’gözlerini kapama incinmesin gökyüzü
susma... kuþlar öykünemez sonra mutluluða
dokun...huylanmasýn yaralarý çiçek çiçek üþümelerimin
düþün...üzerime uysun romantikliði yaðmurun
öp beni kendine gelsin yeryüzü’

yerini seven akasyayým seni düþlerken
ellerimi boþ býraksan da yýrtýðým umuttan yana
yüreðim kapatýr nasýlsa aramýzdaki söküðü
üzerini örter ucunu açýk býraktýðýn yerin
hem de son akþam hüznüyle kentin

hamiþ:

yüzündür saatim sana baktýðýmda iþler zaman
yüzün sonsuz güzelse zaman da sonsuzdur
söyle sevgilim yüzüne bakmaya nasýl yetsin ömrüm

Kaðan Ýþçen


Sosyal Medyada Paylaşın: