ODUNLUK
Elinde çiçekler, Yüzünde gülücükler
Ah bu kareler þimdi neden mevsimsiz
Bir kuþ gibi cývýl cývýl ,densizliðinde çýrpýnýr güzelliðin
Kýzýla sakladýðýn umudum neþesiz
Seni tanýmýyorum demekten baþka
Çaresizliðe boyun eðdiðimi, söyleyemezler bana.
Kendimi unuttuðum..avuttuðum kadar
Kavuþulan deðil, kavuþulmayan aþktý
Kaç yýl aktý, sularý dinmeyen nehirden
Yüreðim maðaralarda, sarkýtlara sýkýþýp kandý
Ne tapýnaktý tanrýsýz.. ben, tek bir umuda parmak kaldýrdým
parmaðýný indir diyordu birileri
Nedenini sen söyle..
Yýldýzlar tek tek sönerken þehrimin üstünde
Ayaklarým iner... usulcana merdivenlerden
Köhne bir aþk, köhne bir yama öçünü aldý
Yosun tutmuþ saclarýmda..ak güvercinler Temmuz’u unutmuþ
Minare kanatlarýnda seneler uyku tutmuþ
Mevsim sonunu beklerken.. yaðmur topraðýn kokusuna siner
Ýþte ayaklarýmda takunyalar, sana demet demet çiçekler
O bendenden geçti, sen nerde kaldýn
Topuklarýmdan vurdu kör kurþun, yaramý sarmadý yýllar
Sen nerde kaldýn ihtiyar nine.o genç kýz...
Ruhum avutur cüssemi, beden çok yorgun
Zaman yargýsýz...af istemez artýk mahkum.
Kurt sessizliðinde inlerken yüreðim
Yalnýzlýk romanýný tüketip, özlemi emzirir gözlerim
Odunluða saklamýþtým son bir resmini
Ne kadar güzelmiþsin, ne kadar güzelmiþsin
Sen yar.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.