Bir gün yüzleþeceksin kendinle
Vicdan denen mahkemede
Ýstesen de istemesen de…
Ne kadar yorgun olduðunu göreceksin sevmekten,
Bir o kadar da yoksun sevilmekten..
Gözün de canlanacak bir, bir
Sevip ve sevildiðini sandýðýn günler
Kolayca seviyor/um diye haykýran diller
Ucuza verilip alýnan,
Sevgisiz ve emeksiz yürekler,
Mutlu olduðuna inandýðýn dünler..
Birden bir sesle irkileceksin,
Bakýnacaksýn etrafýna
Ne gelen var ne giden
Ne de seni çok seviyorum diyen..
O an dökülecek önüne bir, bir
Hazan yapraklarý gibi gerçekler..
Gagasýn da bir karanfil’le
Beyaz güvercin konacak camýna
“Karanfil senin için neydi” deyip
Býrakacak avuçlarýna..
Canýn yanacak yüreðin daralacak,
Gökyüzü kararacak,
Týpký seni tanýdýðým o gün gibi;
Saðanak bir yaðmur baþlayacak
Beni hatýrlatacak sana
Seni nasýl sevdiðimi o an anlayacak
Uzaklara dalacaksýn
Ve öylece bakacaksýn bakacak…..
AsiCicek / Hatice Altaþ