Gün sukuta erdiðinde
dökülür yapraklarý arþýn
ah o güzel kaþlý
nazlý hayalým
daha bir ömür var görmeye
her gün ayrý bir ölümdür aslýnda
ne karartýlar göreceksin
ne yaslar tutacaksýn
ne dudak bükmeler
hep yalnýzsýn
hep kimsesiz
bir ömür var ölmeye
sakýn dinme ömrüm ....
dinmek haram bana
bükülürse dudaklarým
yanýmda olacaksýn
yalnýzlýk güzel olsa da
kimsesizlik çaresizliðim
sen olmadýðýn an
kimsesizliðimdir zaman...
en son zamaný sorguladýðýmda
zamanýmýn olmadýðýný fark ettim
her yer duvar aslýnda
her yer zindan
insan isterse çýkar kendi karanlýðýndan
lakin dolduramaz ki kendi çukurunu yalnýzlýðýyla...
yalnýzlýðýmý diktim ömrüme
kendime daha yakýn olmam için
her gece dua ettim Rabbime
benden önce dinme
kalbim….
Sen yoksan yokum
Senin yokluðun da …
Varlýðým
zindan karasý
Melisa yavuz. & Zeki Arlan.
06/04/2007
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.