YARALI-1
Ýçimde ateþler, baþýmda yeller,
Derdimin adýný ne bilsin eller,
Kime ne söylesem delisin derler,
Þu yalan dünyada yalnýz kalalý,
Kalan gönlümüzdür, kalan Yaralý.
Nereden nereye, asýl ha asýl,
Bu kaçýncý devran, kaçýncý fasýl,
Zahir’im, Batýn’ým, kim bilir nasýl?
Tevhidin diliyle sorduk soralý,
Soran gönlümüzdür, soran Yaralý.
Hikmet sofrasýnda rýzýk tan, aþtan,
Sedalar duyuldu toprak tan, taþtan,
Dedi ki” hayat ý, sil yeni baþtan”
Ervah’ý âlemden telkin alalý,
Alan gönlümüzdür, alan Yaralý.
Koyu karanlýða aðardý þafak,
Gözüme bir baþka göründü afak,
Gayretin zoruyla deðiþti sapak,
Günün aydýnlýðý zulmü saralý,
Saran gönlümüzdür, saran yaralý.
Evvelce yükümüz gurur, kibirdi,
Þimdi aþkým kendi kalbimin virdi,
Aðyarýn yerine artýk yar girdi,
Ayrýk otlarýný yolduk yolalý,
Yolan gönlümüzdür, yolan Yaralý.
Rahmeti Rahmanla sulandý fikir,
Her þeyi kaplayýp dolandý ZÝKÝR,
Zat’ýmýz Zat’ýna boyandý þükür.
Allah’ý Allah’la andý analý,
Anan gönlümüzdür, anan Yaralý.
Boþa dolanmýþým gölge izine,
Ayna garipleþti, garip gözüme,
Bir ateþ düþtü ki þu can özüme,
Mürþidi cananý canda bulalý,
Bulan gönlümüzdür, bulan Yaralý.
1999----------Mustafa YARALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.