Bugün; Þubatýn on dördü… Sevgililer günü! .. Ve sen, Yanýmda yoksun! Ýzmir puslu… Ýzmir bulutlu… Ýzmir yaðmurlu… Saat kulesinde sanki; Zaman durmuþtu. Ellerinde güllerle, Sevdalýlar bekliyordu… Küçük bir çocuk, Avuçlarýyla, güvercinlere Yem atýyordu.
Saat kulesinde sanki; Zaman durmuþtu! ... Oturdum bir banka, Denizin dalgalarýna bakýp, Seni hayal ederken… Çiçekçi kadýn, Kýrmýzý bir gül Uzatarak bana, “Al bu gülü Sevdiceðine veresin. Sana uður getire…” Ýþte; o an yüreðim sýzladý… Gözyaþlarým, yaðan yaðmurlara Karýþýp akýp giderken, Acý bir vapur düdüðü duyuldu. Sanki; içimden bir þeyleri Söküp götürüyordu, Alaybey vapuru Konak’tan Karþýyakaya doðru…
Saat kulesinde sanki; Zaman durmuþtu. Yürüdüm, Yaðan yaðmurlar altýnda. Seni aradý gözlerim hep, Kordon boyunda Simit attým martýlara, Konuþtum onlarla, Seni sordum… Sevdiðim þimdi nerde diye Birden… Omzuma bir el dokundu “Abe bakayým falcazýna, Anlatayým bir bir, Okuyayým ayýrlý bir dua, Kýsmetin açýla” Ýþte; o an yüreðim sýzladý… Gözyaþlarým yaðan yaðmurlara Karýþýp akýp giderken, Acý bir vapur düdüðü duyuldu. Sanki içimden bir þeyleri, Söküp götürüyordu, Alaybey vapuru Konaktan Karþýyakaya doðru…
14 Þubat 2009
Ýlhan Biçer
Sosyal Medyada Paylaşın:
mavimacera Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.