Ne Diyeyim ki

Hazana bakýp hüzne dalan ve ardýnda kalan derin bir acýnýn tavrýdýr bu…


Aylardan ocak; hava soðuk, vakit akþam…
Oysa her taraf aydýnlýktý…
Bir sesle baþladý her þey…
Veremediði elektriði vermek için…
Samimi kelimeleri onda buldurmak için…
Ama illaki samimiydi çýkan kelimeler…

Sonra soðuk hatýrlattý yüzünü…
Üþüyorduk ikimizde…
Sen þiir okutacaktýn…
Ben heyecandan çatlayacaktým…
Sen anlat diyordun…
Ben eriyecektim…

Geldi aklýma çatlamadan, erimeden…
Döküldü kelimeler…
Sonra yeni bir heyecan sardý bedenimi…
Ama üþüyorduk ikimizde…

Bekliyordun gitmemi…
Ama ne sen ne de ben gidemiyorduk…
Beni ýsýttýn ama sen üþüyordun…
Sonra radyoda Nurettin RENÇBER…

“Sus kimseler duymasýn sus seni nasýl sevdiðimi kimseler bilmesin sus…
Sen hep uzaklara bakýp bakýp dalarken ben kendimce aðlayýp,
Kalbimi kanatýrdým, sen hep yýldýzlara bakýp bakýp dalarken ben sessizce aðlayýp,
Kalbimi kanatýrdým git ardýna bakmadan git…
Geride neler býraktýn diye bir kere bakmadan git,
Sen hep uzaklara bakýp bakýp dalarken ben kendimce aðlayýp,
Kalbimi kanatýrdým sen hep benden uzak yýldýzlara bakarken,
Ben sessizce aðlayýp kalbimi kanatýrdým…”

Ýþte böyle diyordu…
Sen de aðlarým ben þimdi diyordun…
Ben de olaný anlatýyordum…
Sen de iþte “git ardýna bakmadan git” diyordun…
Ben olacak bir þey söyle diyordum…
Sen gitmeme yardýmcý olacaktýn…
Ve bende olacaktým sonra…

Sonra ikimizde gittik..
Ama seni üþütmüþtüm soðukta…
Ýkimizinki de yalnýzca gerçekti…
Yoktu hiç sahte duygular…

Ýþte oldu ya ondan sonra olanlar…
Ama tamamen doðal bir eda ile…
Bir olaydan mutlu olmuþtum…
Ýçimdeki heyecaný yansýtmak istemiþtim…
Bilmiyorum neden bu kadar kýrýldýn, incindin…
Ama iþte kýrdým bir kere seni…
Bedenimdeki tüm samimi duygularla haykýrýyorum…
“Söz namustur” ve ben tüm samimiyetimleyim…
Araratlým…..
Sosyal Medyada Paylaşın: