YOL AYRIMI

Bir yorgun dünya ki göçüm de benim,
Döl veriyor her gün saçýmda benim,
Kimler, ne unuttu içimde benim?
Aðýr geldi þimdi götüremedim...

Yýllardýr içimi kemirir sancý,
Her gün ekiyorum üstüne acý,
Gönlümün kalmadý bana inancý,
Tek bir þey istedi getiremedim.

Kim kandý ki, sen kanasýn yalana,
Yemiyor yalaný versen yýlana,
Rýza göstermiyor gönlüm kalana,
Ne varsa daðýttým, yetiremedim.

Ne beylik istedi, ne de paþalýk,
Ne de alkýþlayan bir kalabalýk,
Götürdüm nerede çalýnsa ýslýk,
Bu feryat figaný bitiremedim.

Gönlüm neyse koysak þunun adýný,
Vallahi kimseye demem tadýný,
Oyaladýn onca kýzý, kadýný,
Seni hiçbir yöne yatýramadým.

Bu seninle artýk son pazarlýðým,
Eþikte bekliyor ihtiyarlýðým,
Neylesem gitmiyor gönül darlýðým,
Kaç tayfun geçti de batýramadým...

Þimdi senle ayrýlýyor yolumuz,
Anlaþýldý benden olmaz kýlavuz,
Son yokuþa vurduk, yavuz mu yavuz!

Bir kez olsun seni, ben kýramadým,
Yetti be! Deyip de haykýramadým...




Hayrettin YAZICI






Sosyal Medyada Paylaşın: