AN BENİ

Sevdiðim an deli çaylarla beni,
Bir tutma körpecik taylarla beni,
Kalyonlar dururken koylarla beni;

Sakýn anma, bak gücüme gidiyor,
Olanca geçmiþim, güme gidiyor...

Ya ýssýz dað baþý, ya deniz dibi,
Dallarý kavuran keskin güz gibi,
Fýrtýnada kaybolacak iz gibi;

Sakýn anma, bak gücüme gidiyor,
Olanca geçmiþim, güme gidiyor...

Ben yapamam, bir ileri, bir geri,
Çaðla çaðý kapatýlmýþ içeri,
Yurdunu kaybetmiþ bir yeniçeri;

Sakýn sanma, bak gücüme gidiyor,
Olanca geçmiþim, güme gidiyor...

Yükü aðýr karýncayla an beni,
Yedi biçim bir yoncayla an beni,
Çatlayacak bir goncayla an beni;

Anýlmaktan güzel ne var hayatta,
Bir köhne takada, ister bir yatta.

Anarken de gözlerinle gülüver,
Her sevgi bilirsin önce gül sever,
Sevgi yetmez, ardý sýra geliver;

Yordu beni, bir ömür gel eylemek!
Sonra zaya gider bak bunca emek.

Kapalý olsa da yollar hep karla,
Her eskiyen yenilenir baharla,
Yok mu sevgi ekeceðin bir tarla?

Ben hazýrým evlek evlek sür beni,
Önce ekip, sonra gelip sar beni...




Hayrettin YAZICI







Sosyal Medyada Paylaşın: