yalnızsın

Bir akþam üstü;
Bom boþ odanda,kimsesiz çaresizce oturmuþ,
Sadece kendini dinliyor ve sadece kendine konuþabiliyorsan;
Göz bebeklerinin içi aðlýyor,her aðlayýþýnda kan damlýyorsa yüreðin;
Hiç bitmeyecek gibi geliyor geceler,
Bir türlü gelmiyorsa sabahýn aydýnlýðý;
Ve karanlýklar üstüne üstüne geliyorsa,savunmasýzsan...

Sabahýn seherinde,
Isýnamýyor,yataðýnda bir o yana bir bu yana dönüp duruyorsan;
Kollarýn tutmaz ellerin sýkmaz olmuþsa;
Nefes alýrken boðulduðunu hissediyor ve hiçbir þey iþitemiyorsan;
Sormaya korktuðun tüm sorularýn cevabýný buluyor,
Görmeye çekindiðin tüm düþmanlarýn
Birer birer rüyalarýna misafir oluyorsa;
Ve sen yýlgýn çocuk!
Tüm bunlarý yaþamaya henüz alýþamadýysan...

Önünde uçsuz bucaksýz uçurumlar var demektir,
Geriye doðru adým atamazsýn;
Çünkü geride býraktýðýn ya da býrakýldýðýn birer anýdýr artýk
Ve sen anýlarda yaþayamazsýn!
Gerçekler ne kadar acýysa o kadar gerçektir,
Ve insanoðlu caný acýdýkça anlar gerçekleri...
Þimdi sende anlýyorsun sevmenin,
Baðlanmanýn,aþýk olmanýn
AYRILIÐIN ne kadar zor olduðunu...

Hayýrlý olsun;
Artýk yalnýzsýn...

Sosyal Medyada Paylaşın: