Korkular yamaçlardan düþtü peþ peþe Uçurum etekleri ziller çaldý fütursuz Bu defa hikâye baþka Önce mihrap yýkýldý Ardýndan minareler.
Aðladým Ýçli bir çocuk oldum, iç geçirdim içlerimde Ýpe dizili gökkuþaðýmý Çevirip çevirip savurdum Ufuk çizgisinde kaybolan maviliðe.
Bu defa hikâye baþka Önce fetvalar oturdu diz dize Sonra korkular saldý kendini gri ve kokusuz boþluða Burasý ‘sin’di Tüm renklerin toplaþýp fluya boyandýðý Topraklý, nemli ve derin bir sin…
Uyandým Faydasý yokmuþ sahiden korkularýn ecele Mihrap yoksun artýk bin yýllýk yönünden Solunmuþ nefesler yoruyor bu havayý Ýnandýðýmý sandýðým herþey tersyüz Tüm korkularýn içinde kýsýlýp kaldýðý Sin’deyim…
Çýkar yolum yok Sen’deyim…
deniz
Sosyal Medyada Paylaşın:
denizinan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.