“Yoksulluk” Denilenin týrnaklarý uzuyor Ve bir masum yüreði Týrmalýyor…. Nankörlüðün gudubet suratýný Tiksinti ile karþýlayarak Tüm adavetli bakýþýmla Ecel þerbetini içiriyorum…
“Varlýk” Denilen cüssesini arzý endam ederken Þuh kahkahalarýný havada uçuþturuyor Þömine baþýnda umursamazlýk dolu dört bir yanýnda…. Yarýnýndan habersiz keyif yudumluyor kristalinden… Þahsiyetsizin, “Allah versin!” tümcesini dili iyi bilirken Kulaklarý cahil kalýyor…. Oysa Cahilliði yüreðinde baþlýyor…
“Zaman” Denilenin arþa ulaþmýþlýðý iliþiyor gözüme Bugün bana yarýn sana der gibi uzatýyor elini En gerçek deðil tek gerçeðin “insanlýk” olduðunu unutanlar Hesabýn üstü sizde kalacaktýr biliniz…!
Velhasýlý; Üryanlýðýmýzýn hiçliði ile Geldiðimiz acundan Terkimiz karlý bir gidiþ ile Yanýmýzda bir metre bez parçasý…. ...Eþitlikse gözümüzün doyduðu musalla taþýnda Bir avuç toprak! ....
"-kalpagrýsý"
Sosyal Medyada Paylaşın:
KalpAgrısı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.