Ne çok özlemim varmýþ,
Kâlbimden gidiþine,
Gözyaþý döktüm inan.
Hep atarken heybeme.
Birer birer çýkarýp,
Koyarken baþ ucuma.
Gözlerim kapanýrken,
Hayâlleri hapsettim.
Yýllarýn isi sinmiþ,
önmüþ bir ocak gördüm.
Kerme kokusu vardý,
O acý dumanýnda.
Yüreðime özenmiþ,
Ýçin için yanarken.
Yüklükteki resmine,
Bakýp seni anarken.
Özlemiþim ;
Seninle yediðimiz çýlbýr’ý,
Tadýný hep sakladým,
Dilimin mahzeninde.
Ay’ýn þavký solgun, buluta sordum.
Avlak çeþmesinde, ilk seni gördüm.
Hep yorgun akardý, bilirsin.
Omuz verirken sevdâmýza.
Çiðdemleri severdin,
Saçýna takmak için.
Sarý çiðdem verirdim, gönül baðlasýn diye.
Saçlarýnýn rengine, uyum saðlasýn diye.
Salkým söðüt altýnda, çoban dede yatardý.
Güttüðü tosuncuklar, hep büvelek tutardý.
Gözucuyla bakardýk, onlarýn koþuþuna.
Anasýný emerken, sýpanýn coþuþuna.
Özlemiþim leyleðin,
Hacýdan geliþini.
Çift sürerdi, Züfer emmi.
Bir evleklik tarlasýnda.
On adým arkasýndan giden,
Leyleði özlemiþim.
Çiðdem öksüz,
Çiçek öksüz,
Birde ben öksüzüm,
Sensizliðinde.
En çok da seni özlemiþim,
Avlak çeþmesinin kuruyuþunda.
ÝreMerÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.