sen diyen yalnýzlýðýma dokunsan çözülse ayrýlýklarda donmuþ yüreðim kýþlarýmý kovalasan baþýmdan düþmese karlar üstüme, üþümesem ötelerdeki hüzünlerim baþlamasa yeniden ...
gözlerimde yeþillenir sultandaðlarým tomurcuklar çam kokusuna yaslanýrken al al renkler sarýlýr dudaklarýma adýn kazýnýr ölümün son nefesine dek vazgeçilmez yeminlere sardým seni sevgilim !..
Akþehir’de gençliðim delice uyanýrken Kurtuluþ caddelerinde adýmlarým sanadýr içli bakýþlarým köþe bucak yoklar seni saklý düþlerden uyanýp gelsen de sarýlsam bir kez lakin,gidiyorum arkada býraktýðým "ah"larýmla...
Zafer Direniþ ...
Not: Kurtuluþ; Ýstanbul Þiþli"de bir semt adý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
direniş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.