Ýyi düþün ey insan hem yanmayý donmayý Yazdan sonra gelince kýþta merhamet vardýr. Pervaz vurup uçarsýn belle hele konmayý Nasibini arayan kuþta merhamet vardýr.
Kucak açan topraktýr taþý haþin biliriz, Bin bir gayret iþleriz sonra hayret kalýrýz. Aranalým yeter ki onda hikmet buluruz Kâbe’yi bina eden taþta merhamet vardýr.
Aðlamakta gülmekte yaþamakta ölmekte , Herk ederek sürmekte hasat edip yolmakta. Hazan ile sararýp ayaz ile solmakta. Aslýna rücû eden leþte merhamet vardýr.
Ýniþ yokuþ çýrpýnýp hep aranýp durursun Gün olur ki nihayet son duraða varýrsýn Geçirmezler yoldaþý artýk yalnýz yürüsün Dünya yolculuðunda eþte merhamet vardýr. Ferhat’ýmý kul eden beþte merhamet vardýr.
m.ferhat 05.03.2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmedim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.