Bir gün, bir gün gelsen gülüm Nefesini, nefesimin Sesini, sesimin üstüne koysan Kapasam gözlerimi, gözlerini kapasan Ruhlarýn dans ettiði þu yitik sahnemde Sen olsan…
Arýnýp bütün kýþlardan Baharlar giyinsen Ben cemre-i kýyafetimle Muþtularla düþsem ruhuna Kimseler görmese, Kimseler duymasa, Bir biz görsek, bir biz dinlesek bizi Beraber okusak, sana yazdýðým bu son þiiri
Bir gün, bir gün gelsen gülüm Dokunsan yalnýzlýðýma, Dokunsan gecenin içinde sallanan sarhoþluðuma Herkes kýnarken beni, sen gülümsesen Bilirim desen sevdamdandýr bu viraneliðin Dokunsan suskun dilime Çekip çýkarsan altýnda sakladýðým seni Yaslasan baþýný yorgun omuzlarýma Saçlarýný býraksan parmak uçlarýma Bütün sarhoþluðumla okþasam Ayýlsam, ayýlsa gecenin içinde yýldýzlar Görünse içimdeki nevbahar Çiçek çiçek açsan
Sonra; sonrasý olmasa Her þey “baþladýðý yerde bitermiþ ya” Baþladýðý yer kaybolsa Bitmese, bitemese... Ýçimizdeki hüzünlü çocuklar tutuþsa el ele Balonlarýn ucunda suskun cümleler Cümlelerin ucunda geçmiþin gözyaþý Uçursak yitik bir gökyüzüne
Bir gün bir gün, gelsen gülüm Yüzünde gitmeyecek olanlarýn yüzü Gözlerinde, muþtulu bir bakýþ Nefesin deðse nefesime Dinse “son þiirin” suskun sancýsý
Bir gün, bir gün gelsen gülüm En sevdalý haliyle Sesini býraksan suskun dilime
ÝHSAN TURHAN 26-11-2008 Çarþamba saat 11 15 Sosyal Medyada Paylaşın:
İhsan TURHAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.