Solucan suratlý derlerdi
Yaþamý paylaþmayýnca
Ve çýkarlar
Çatýþýnca
Birbirleriyle
Sevgiler bitince
Melek yüzler
Solucan kadar
Anlamsýz olurdu
Ve kýrmýzýlaþýrdý
Usumda
Altý kalýn çizgilerle çizilerek
Güzel günlere ait
Mütevazi sözler
Hatýrlanýnca
Ben sana
Solucan suratlý
Demedim hiç
Senin suratýn
Hiç dikkatimi
Çekmedi ki
Gözlerinin esaretinden
Sadece
Gözlerini gördüm
Ruhumun
Gurbetlere yolcu
Med cezirlerinde
Gözlerinin esaretinden
Kurtulduðum gün
Gözlerimi kaybettim
Karanlýklarda
Ve sadece
Solucan suratlý sensin diyen
Ve yüzüme þýrak diyen
Osmanlý tokadýný
Hatýrladým
Yýllar boyu
Uzaklaþan
Narin hayalinin
Ardýndan
Koþup sarýlamadým....
Sarýlamadým