* Üşürsün *
Gül bahçeme bülbüller konmaz oldu
Kanat çýrpanlara döküldü yalnýzlýðý
Günbatýmý penceresinde son durak
Ne bir yolcu, ne de bir tren sesi
Beni sana nakþ eden gözlerin tedirgin
Kime sunduysam el sürmedi.
Üþürsün,
Saçlarýný savurma yele
Özlemlerimi çoðaltan elleri kýnalý gelin
Mehtapsýz gecenin yalý martýsý
Söyle,
Kaç mevsim kaldý ömrümün son demine
Düþ denizlerini kirletip durdunuz
Göçmen gemiler dönmedi limanlara
Ýþte son defa güneþ bulutlarla seviþiyor
Artýk yaðmur bekleme.
Gözlerin hangi gezegendi dað çiçeði
Yýldýzlardan sordum seni görünmemiþsin hiç birine
Bilirim, yol uzundur yazgýlar adýna
Sýcaðýna gezdirirken avuçlarýmý
Ay göz kýrptý aðlayan güle
Sana çöl fýrtýnasýdýr içimdeki ses
Usulca in sahillerime, yatýr beni göðsünün pýnarýna
Bekle,
Birazdan Ege’ye, güneþ doðacak,
Kuþlar ötecek buruk sevdalara
Ve yüreðimizdeki umut tomurcuklarý yeniden yeþerecek.
Nuri Daðdelen
Özdere-Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
D_A_Ğ_D_E_L_E_N Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.