Tutunup kök salmaya, Hayata umutla bakmaya, Mutluluða dev adýmlar atmaya. Kar altýndaki kardelendir; inadým
Ben beni düþünmezsem Ben beni sevemezsem Ben benimle yaren deðilsem Kim beni huzura taþýr bu dünyada?
Mutluysam! Saçarým enerjimi etrafýma. Sevinçliysem! Ferahlatýrým yansýmamla. Her insan; gülen gözler görmek ister kaþýsýnda, Her insan; en iyi arkadaþýdýr kendisinin, aslýnda.
Gönül kýrýklýklarýmý, yapýþtýrdým hoþgörümle. Nefreti, sildim attým ömür sürecimden. Umutsuzluklarý, derinine gömdüm kara topraðýn. Kardelen gibi, zemheri kýþýn baðrýna açtý varlýðým.
ALEV YAVUZ 28/03/2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
hayatgülbahçesi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.